Başka toplumun düşünce ve yaşayış tarzı bize uymaz. Ne yazık biz de her konuda bir yabancının sözü veya davranışları örnek gösterilir. Eğitimler de ve yazılar da kişisel çıkar ön plandadır, Oysa rızkımızı veren Allah vardır. İş hayatında başarılı olmak, İşletmecilik, girişimcilik, Para kazanmak da bir sorun yok! Sorun Bize nasip oldu demek yerine Ben yaptım diyerek kendini yüceltmesinde. Nedense bu konuya kimse değinmiyor Sanki Müslüman dan işletmeci veya girişimci olmaz demeye mi yoksa, Müslümanlar bu işi beceremez, ya da girişimcilik le Müslümanlık bir arada olmaz dini bir tarafa bırakman lazım mı demek istiyorlar bende anlamadım.
Öncelikle ben bir Din görevlisi değilim ama iş dünyasının içinde bulunan biri olarak düşüncelerimi ifade etmek de en doğal hakkım. Bir girişimciye işletmecilik ve yöneticilikle ilgili her şeyi öğretir ve ona aciziyet duygusunu öğretmezseniz topluma ve insanlara yarar yerine zararlı bir varlık olarak kasınıza çıkar. Oysa bilmelidir ki ona verilen bu yetenek ve bilgi Allah'ın ona bir lütfüdür Kimse kimsenin ne karnını doyurur nede hayatına yön verir. Sadece sebep olur. Veren de o alan da o! Yoksa insan kendi karının bile doyuramaz Allah nasip etmedik den sonra.
İş dünyası fırtınalı inişli çıkışlı bir yolculuktur. İş planı yapar tam uygulayamaz. İnsanları ikna edemez, Ekip kurar sorunlar çıkar, ortak edinir anlaşamaz ayrılırlar, iş yeri kiralar mal sahibi ile anlaşamazlar, proje yapar tutturamaz, Çünkü insanoğlu aciz bir varlıktır. Bunlar olmadan insan tam anlamı ile bilgi ve tecrübe sahibi olamaz. Kader zorluklar çıkartarak insanın gelişmesini sağlar. Eğer her düşündüğümüz gerçeklese kendimizi geliştiremeyiz. Onun içinde başarılı olduğumuzda ben yaptım başarısız olduğumuz da isyankar olmanın bir anlamı yok. Önemli olan tekrar tekrar denemektir.
Mütevazı olmak, dürüstlük samimiyet, elindekiler ile yetinmek yok iken değil, varlıklı iken erdemdir. Çünkü yoklukta yapacak bir şey olmadığı için başka çaresi de yok. Nitekim parayı bulduktan sonra değişen insanların tek nedeni acizeyet ten yoksun olmaları ve geldikleri yeri unutmalarıdır. Nitekim bunlarında başarıları çok kısa sürer ve sonra daha berbat bir hayat yaşarlar. Bunun sayısız örnekleri var. İste aranan insan ve yönetici yöneticiliğin inceliklerine vakıf, dürüst, etik ve inançlı girişimcilerdir. İnançlı olamayan insanlar her şeyi para için yapar. Oysa inan amaçları için yapar.
Acziyet duygusunu tam olarak kontrol altına alınmalı. Özelikle ülkemiz de işe alınan bir elaman sözlerini ve yapması gerektiği işleri yapmadığından dolayı gönderilmez. O da nasiplensin diyerek iş de çalışmaya devam eder. Bana göre bu da yanlış düşüncedir. Çünkü dinimizde işi ehline veriniz diyor. O üzerine düşen görevi yapmayarak diğer insanlarında hakkını yemiş oluyor. Müşteri olarak bir firmadan hizmet alan biri ekmeğinden olmasın diyerek göz yumabiliyor. Ya diğer inşaların hakkına ne olacak. Neden girişimcilik ve işletmecilik eğitimlerinde bu konuya değinilmez.
Yorumlar
Yorum Gönder