Hayatın Bana Öğretikleri

Dış dünyami kapatım,  iç dünyami keşfine çıktım. Ilk yaptığım iş de tv den uzak, kitaplara yakın durmak oldu.  O zaman kendimi fark ettim. Sesizlikte kendi iç sesimi dinlemeyi öğrendiğim gün fazla konuşmayi bıraktım.  Sesin düşünmeyi engelledigi gün sessizlik dostum oldu konuşmaktaj çok okumak ve dinleyeye değer verdim.  Çünkü dinlemek konuşmaktan daha çok fırsatlar sunuyordu.

Ne zaman ki yazmanın öğrenmenin en güzel yolu olduğunu fark ettim o günden sonra yazmak tutkum oldu.  İnsanlara bildiklerimi öğretirken aslında insanlar bana öğretirklerini ve farklı bakış acıları ve asla tek başıma öğrenmem mümkün olmayan bilgileri en kolay şekilde öğrendim.

İnsanların ne dediğini değil ne yaptığını neyi nasıl dediklerini baktım.  Varlıgi ile değer katmayan insanların yokluğu eksikligi de fark yaramadığı zaman gönderdim.  Özgüven eksikliği kadar kendine daha fazla güvenmenin de zararlı olduğunu anladım.  . Başarılı insanların başarılı olduğu zaman özgüven artışından kaynaklanan ne oldum delisi olarak kibir ile hareket edenlerin balon gibi patlayarak başarısız olduğunu gördüm. 

Başarılı olmak için gayri meşru yada haksızlık ile bir yere gelenlerin bir gün yok olup gittiğini oyun dışı kaldığını öğrendim.  Mücadele etmeyen birinin eğitim ve öğretimin hiç bir katkı sağlamadigini ama bilgisiz özgüven ile cahil cesareti ile yol alınmadığını. 

Bazıları çayci bile olamayacak kadar beceriksiz ama mudur dahi olduklarını gördüm. O günü anladım aslında her şey çalışmaya değil Bunlar baba parası ile akıl eksikliğini baba parası ile kapatan özel okullarda okuyan insanlardı.

Başarının sırrı başin arı gibi bu arının da fikirlerin çok çalışarak sonuçlandırmaya dayandığıni fark ettim. Başarı da başarısızlık da Sarmal grafik gibidir.  Bir defa ters gitmeye basladi mi ters gider.  Ancak insan tutum ve davranışı bunu değiştiririr. Çok konuşan insanlar çok bilen değil aynı zamanda çok bilgili olmak da akıllı olduğun anlamına gelmez. Grup bir kişi den daha fazla iş çıkarır.

İyi olmakla kendini kurda yem etmenin farklı olduğunu anladigim gün her insana sadece bir kez hak tanıdim. İyi insanlar plansız ve azimsiz olduğu için sürekli kayıp edenler olduğunu anladım. 
Entelektüelik maskesi ile cahiliklerini kapatanlarin cahil insanlardan daha tehlikeli olduğunu.  Her insanın kendine göre karşı tarafın yerine kendini koymadan konuştuğunu.  Sorumlu olmayan insanlarin çok kolay fikir verilerini gördüm çünkü sonucuna onlar katlanmiyordu.

Hayallerinde bile kendini ezik gören,  Başkasının istekleri doğrultusunda karar alarak mutlu olan.  Karşısında insanı üstün görüp kendini aşağı gören ve bundan mutlu olan insanların psikolojisini merak etmez oldum.   Her insanı ikna etmek zorunda değilim ve kendimi kanıtlamak zorunda da değilim.

Herşey planlamaktan başlar ama daha önemli olan insanın kendine olan özgüvendir. Kendine güvenmeyen insan lamba bile değiştiremez.

İşletme kurmak değil işletme sistemi kurmalı.  İşletme de teknik değil yönetim bilgisi daha önemlidir. İşin üzerinde çalışmalı patron.  İşletmenin bütün departmanlari aynı anda başarılı olmalı bütünlük sağlanmalı.  Her işi bilmek ve yapmak yerine ekip kurarak bilenlere danışmak ve görev ile sorumluluk vererek insiyatif kulanmasina müsade etmeli.

Sans diye nir şey yok sadece akıllı insanlar kendi fırsatlarını yaratır amatör ve beceriksiz insanlar buna şans derler. Kendi tembelliklerini  kader diyerek Allah'i suçladiklarini anladım. 

Ne zaman ki olumsuz insanlari hayatımdan çıkardım her zaman mutlu oldum. Ac gözlü,  kaderci, okumayan öğrenmeyen, insanlara değer vermeyen her insanı hayatımdan gönderdim.  Sorunlu olan yerde durmaktan vaz geçtim.  Bana sormayana bildiğimi söylemez kendisi için mücadele etmeye hiç kimseye yardım etmekten vaz geçtim. 

İnsanlarin etiket yada durumlarina , ırkına bakmak yerine sadece tutumlarina bakmaya başladım.  Artik az konuşan , çok kitap okuyan , dinleyen ve dinlenen, kendi işine odaklanan sadece yardim isteyene yardım eden,  simarmayan ve çok konuşmayan insanlara yanımda yer verdim. Acılarımdan kaçmadım onları göremezlikten gelmedim. Acılarıma sonuna kadar canımı yaktığı kadar yakarak beni olgunlasmama izin verdim. En önemlisi de sinirimi ve haddimi olabilirlik sınırlarında kendi yanlış bildiklerimi doğrularla değiştirerek kendi göbeğimi kendim keserek kendimk inşa ettim. Ve bunlar sadece farkındalık ve gelişim ile oldu. 


Yorumlar